கம்பராமாயணம் - குகப்படலம் - KAMBARAMAYANAM - KUGAPPADALAM

இடம் அகன்ற அதிகளவு நீரை உடைய கங்கையாறு. பெருமையுடைய கொடிய யானைகளின் மதநீர்ப் பெருக்காகிய அருவி எல்லா இடங்களிலும் பாய்ந்து ஓடுவதால், எண்ணிக் கணக்கிடுவதற்கு முடியாத வண்டுக் கூட்டங்களுக்கு அல்லாமல் ஏனைய உயிர்களுக்கு குடிக்கவும். குளித்து மூழ்கவும் உரிமையற்றது ஆகிவிட்டது.

குதிரைகளின் காலடிகளால் மேலெழுந்த தூசி தேவருலகத்தில் புகுந்து. அங்குள்ள தேவர்களின் தலைகள் மீது படும் படியாகத் தேவருலகம் முழுவதும் பரவியது. இத்தகு இயல்பினை அனுமானிக்க முடிவதேயன்றி, ஆராந்தறிய எம்மால் முடியவில்லை. பெருமூச்சு விட்டு நீரைப் பருகியவை, நீரில் நீந்திக் கொண்டு இருந்தவை, மண்ணில் விழுந்து புரண்டவை எல்லாம் குதிரைத் தொகுதிகளே ஆகும்.

அக் கங்கையாற்றின் நீர்ப் பெருக்கு, பாலினை ஒத்த வெண்மை நிறத்துடன் தான் முன்பு சென்று சேர்கின்ற ஆராவாரம் மிக்க கடலினிடத்தில் சென்று கலந்ததில்லை. ஏனெனில், பூமாலை பொருந்திய நீண்ட மணிமுடியைச் சூடிய இளவரசனாகிய பரதனது சேனையாகிய கடல். அதனை உண்டு விட்டது.

காட்டினிடத்தே சென்ற இராமன் பின்னே அவனை நாடிச் சென்ற பரதனை அந்த வழியிலே பின் தொடர்ந்து சென்ற சேனைகள் முழுவதும் பெரியோர்களாற் கணக்கிட்டு உணர்த்தப் பெற்ற அறுபதினாயிரம் அக்குரோணிகள் ஆகும்.

அந்த சேனை கங்கையாற்றின் வட கரையை நெருங்கிய அச் சமயத்தில் இந்தச் சேனை புறப்பட்டதன் நோக்கம், பவளமுடைய கடலிலிருந்து நீரை முகந்து சூலுற்ற கருமேகத்தை உவமையாகப் பெற்ற திருமேனியையுடைய இராமபிரானோடு போர் செய்வதற்காகவோ? எனக் கருதி மேலெழுந்த கோபமுடையவனாய்க் கங்கையின் தென்கரையில் வந்து தோன்றினான்.-

குகன் என்ற பெயரையுடைய, இயமனை ஒத்த வீர பராக்கிரமத்தையுடைய தலைவன். கூட்டமாயுள்ள வலிமைமிக்க சேனையை ஒரு தூசி போலப் பார்ப்பவனாய், இகழ்ச்சிச் சிரிப்பு மிகுந்திட, கண்களில் கோபத்தினால் நெருப்புத் தோன்ற, மூக்கிலிருந்து புகை வெளிவர, மேல் வளைந்த புருவமாகிய போர்க்குரிய வில்லை உடையவனானான்.

தீமை உண்டாக. இறுதி நாள் வந்தபோது உயிர்கள் எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கொள்கின்ற கையில் பொருந்தி மூன்று கிளைகளாகப் பிரியும் சூலத்தை ஏந்திய இயமனே அழகிய ஐந்து இலட்சம், வடிவங்கள் எடுத்தாற்போன்ற จอใน உடம்பினையுடைய சேனையை உடையவன், வில்வித்ததையில் தேர்ந்தவன்.

இடைக்கச்சியில் கட்டப்பட்டுள்ள உடைவாளினையும், பற்களால் உதட்டைக் கடித்துக் கொண்டிருக்கும் வாயினையும், கடுமையாகப் பேசும் சொற்களையும், கண்கள் விழித்துப் பார்க்கையில் நெருப்புத் தன்மையையும், அடிக்கப்படும் உடுக்கையையும், போர் குறித்து ஒலிக்கப்பெறும் கொம்பினையும், “போர் அருகில் நெருங்கி வந்து விட்டது" என்று கருதி மகிழ்சியால் உடையவனாகி.. மேல் எழும்பும் தோள்களையும் ஊது

இந்தச் சேனைகள் யாவும் எலிகளாகும். யான் இந்த எலிகளைத் தின்றொழிக்கும் பாம்பாவேன் என்று வீர வார்த்தை பேசி, வலிமை நிரம்பிய உலகத்தில் வாழுகின்ற வன்மையான கூரிய நகத்தையுடை புலிகள் எல்லாம் ஒரே இடத்தில் வந்து சேரந்தன என்று சொல்லும் படியாக ஆரவாரம் மிக்க சேனையை மகிழ்ச்சியுடன் அழைத்தனன்.

ஒருங்கு சேர்ந்து வந்த பெரிய சேனை. அரிய கடையூழிக் காலத்தில் இடியோடு கூடிய மேகமும், கரிய கடலும் மிக்கு எழுந்தாற் போல “ஒல்” என்னும் போராரவாரத்தோடு ஒன்று சேர்ந்து தன்னைச் சுற்றி வர குகன் பக்கத்தில் உள்ள தெற்குக் கரையில் வந்து தோன்றினான்.

குகன் தன் படையினர்க்கு இட்ட கட்டளை 

தன்னால் அழைக்கப்பட்டு தன் முன் வந்துநிற்கும் வேடர் சேனையினரை நோக்கி, நிரம்பிய பெரிய அரசாட்சியை, என் உயிர் போலச் சிறந்த தோழனாகிய இராமனுக்குத் தருவதற்காக, அதனைத் தடுக்கும் ஆலோசனையுடன் வடகரையில் காலூன்றி நிற்கும் பரதனின் சேனையைப் போரில் கொன்று வீர சுவர்க்கம் செல்ல விடுவதற்கு தொடங்கியுள்ளேன். நீங்களும் இதற்கு உடன்படுவீர்களாக என்று சொன்னான்.

வருவதற்குரிய வழிகளையும், துறையையும் அழித்து நீக்கிச் சூழலில் இல்லாமற் செய்யுங்கள் தோணிகளில் ஒன்றையும் ஓட்டாதீர்கள். விரைந்து அலைவீசி வரும் கங்கையாற்றின் தென்கரைக்கு வந்தோர்களைப் பிடியுங்கள். அவர்களை இறக்கும்படி அழியுங்கள் என்று குகன் கூறி. மேலும் சில வீர வார்த்தைகளைச் சொல்லலுற்றான்.

என் அரிய உயிர்த் துணைவனாகிய, மைபோலும் கரிய நிற மேனி அழகனாகிய இராமபிரான் ஆட்சியுரிமை எய்தாதபடி சூழ்ச்சியால் அவ்வரசாட்சியை கைப்பற்றிய அரசரும் வந்துள்ளார் அன்றோ! நெருப்பைக் கக்குகின்றனவாய என் சிவந்த அம்புகள் செல்லாமல் போய்விடுமோ? இவர்கள் பிழைத்து இராமன் இருக்கும் இடம் போய் விட்டால், உலகோர் நாய் போன்ற கீழான குணமுடையவன் என்று என்னைப்பற்றி சொல்லாமல் இருப்பார்களா?

நீண்ட அலைகளை உடைய கங்கை ஆற்றைக் கடந்து அப்பாற் செல்வார்களோ? யானைகளை உடைய நீண்ட பெரும் சேனையைப் பார்த்துப் பயந்து புறமுதுகு காட்டிச் செல்கின்ற வில் வீரனோ நான்? உனக்கும் எனக்கும் நட்பு என்பதாக அந்த இராமபிரான் கூறிய வார்த்தை ஒப்பற்ற வார்த்தை அல்லவா? அற்பனாகிய இந்த வேடன் இவ்விதம் மானமழிந்து வாழ்வதைவிட இறந்து போகலாமே! என்று உலகத்தார் என்னைப் பழியாது விடுவார்களோ?

இப் பரதன், இராமபிரான் தனது அண்ணன் என்று நினைத்தானில்லை. வலிமை நெருங்கிய புலியீனையொத்த இலக்குவன் அவனுக்குத் துணையாக உள்ளான் என்பதையும் கருதினானில்லை. அந்த இராம, இலக்குவணர்களைப் பற்றி நினைக்காவிட்டாலும் என்னையும் ஒரு பொருட்டாக மதியாமல் இகழ்ந்தது எது கருதி? எனது எல்லையைக் கடந்து சென்றால் அல்லவா? வேடர்கள் விடுக்கின்ற அம்புகள் அரசர்களின் மார்புகளில் தைத்து உள் நுழைய மாட்டாவோ?

இப் பூவுலகத்தை ஆளுகின்ற அரசர்கள் பாவத்தையும் தம்மேல் நின்ற பெரும் பழியையும் பகைவர்கள். நண்பர்கள் யார்? யார்? என்பதையும் விளையும் குற்றங்களையும் இவை போலச் சொல்லப்படுவனவற்றையும் நினைக்கமாட்டார்களோ? அது கிடக்கட்டும். எனக்கு அரிய உயிரோடு ஒத்த நட்புறவைத் தந்த இராமன்மேல் படையெடுத்துச் செல்வது. தம்முடைய அரிய உயிரையும், சேனைகளையும் உடன் கொண்டு சென்ற பிறகல்லவா முடியும்.

எனக்கு நண்பனாகிய இராமன் அரிய தவத்தைச் செய்து கொண்டிருக்க. இப்பரதன் உலகத்தை ஆட்சி செய்வானோ? ஏன்னுடைய உயிர் கிடைத்தற்கரிய தேவாமிர்தமோ என்றால் இல்லை. அதனால் சிறந்த புகழைப் பெற்று அதன் பிறகு உயிர் துறக்கமாட்டேனோ? மிகவும் ஒட்டிய நட்புறவை என்பால் கொண்டு மகிழ்ந்த இராம, இலக்குவர்களோடு உடன் செல்லாமல் இங்கேயே இருந்தது நல்லதாகப் போயிற்று. நான் இராமனுக்குச் செய்ய வேண்டிய கடைமையை இன்றைக்கே செய்து முடிப்பேன்.

யானைகளும், குதிரைகளும் நெருங்கிய பெரிய சேனையால் சூழப்படுதல் பொருந்திய, புதுமணம் வீசும் மாலையை அணிந்துள்ள இவரது வாளேந்திய படையினரின் ஆற்றலை இக் கங்கையை கடந்து போன பின் அல்லவா காட்ட முடியும் மனப்புளுக்கம் அடைந்துள்ள வேடர்களே கங்கை நீர்த்துறையில் இவர்களுக்கு ஓடம் விடுதலை நிறுத்தி விடுங்கள் இராமனுக்கு முன்னாலேயே நமது உயிர் போவது இனிமேல் நல்லதல்லவா?

வந்துள்ள சேனையிலுள்ள வீரர்களுக்கு ஒரு வேளைப் போருக்கும் காணாத இப் பரதனின் சேனை கிடக்கட்டும். தேவர்களே படையெடுத்து வந்தாலும் என் வில்லாகிய கரிய மேகம் அம்பு மழையைச் சொரிய எதிரிகளின் குடல்கள் சிதைந்து அழிய எதிர்ப் படைகள் தம் கைகளிற் பிடித்த வாள்களோடும் இறந்துவிட, ஒப்பற்ற யானைகளும் அழிய, கூட்டத்தை நிலை குலையச் செய்யாமல் விட்டு விடுவேனோ?

அந்நாள் திருக்கரக் கரங்களையுடைய எனது அன்பிற்குரிய இராமன் பெரிய மரவுரியை உடுக்கும் நிலைமையை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தவனாகிய கைகேயியின் மைந்தரான பரதன் சேனையை, என் அம்பால் கொன்று குளியல் செய்த. கொழுப்பு மிகுந்த பிணங்களின் திரட்சியை, இந்த கங்கையாறானது இழுத்துக் கொண்டு விரைவாக ஓடி, நெருங்கிய அலைகளை உடைய கடலில் அவற்றைச் சேர்த்து, அக்கடலினிடத்தைத் தூர்த்து விடாதோ?

அசையும் கொடிகளையுடைய சேனைகளைக் கொண்டழித்து. தருமத்தின் துணைவர்களான இராம, இலக்குவணர்கள் ஆளும்படி வேடுவர்கள் பூமியை மீட்டுக் கொடுத்தனர் என்ற இப் புகழை அடையுங்கள். தான் ஆட்சிபுரிய வேண்டிய நாட்டைக் கொடுத்துவிட்டு வந்த என் தலைவனாகிய இராமனுக்கு, பரதனாகிய இவர் நாம் ஆட்சி செய்யும் நமக்குரிமையாகிய இந்தக் காட்டையும் ஆட்சி செய்யும்படி கொடுக்க மனமில்லாதவராகி படையெடுத்து வந்துள்ளதைக் காணுங்கள்.

பெரிய தவசிகளுக்கு இனிய சுற்றமாகிக் காட்டினிலே வாழும் இராமன் வெறுத்துக் கோபிப்பான் என மனதின் கண் சிறிதும் நினைக்காமல், போர் முனையில் சந்தித்துப் போரிட்டால், இந் நேரத்தில் ஏழு கடலளவு சேனைகள் என்றாலும் பசு, உண்ணும் பொருட்டு முயல்கையில், அதன் எதிரில் கிடந்த சிறிய புல் என்று சொல்லும் படி அனைத்தும் அழிந்து போகாதோ?

வலிய கட்டமைந்த பருத்த வில்லினை உடையவனும், மல் யுத்தத் தொழிலால் சிறப்புற்ற தோளினை உடையவனும், வாள் வலிமையிற் சிறந்த இராமபிரானுக்கு அன்பு பூண்டவனும் ஆகிய குகன், இரும்பினை ஒத்த வலிமையுடைய ஏனைய வேடுவ வீரர்களுக்கு முன்னால் இத்தகைய வீர வார்த்தைகள் பலவற்றைக் கூறி நின்றான். குகன் நின்ற கோலத்தைப் பார்த்து, வலிய தேரை ஓட்டுதலில் வல்லவனாகிய சுமந்திரன், ஆண் சிங்கத்தை ஒத்த வலிமை படைத்த பரதனுக்கு முன்னால் வந்து நின்று சில சொற்களைக் கூறலுற்றான்.

கங்கையாற்றின் இரண்டு கரைப் பகுதிகளிலும் உடைய நிலங்களை தனக்குச் சொந்தமாக உடையவன், அளவில்லாத படகுகளை உடையவன். உங்கள் சூரிய வம்சத்தில் திருவவதாரம் செய்த ஒப்பற்ற தலைவனாகிய இராமனுக்கு உயிர் நண்பன், உயர்ந்த தோள்களை உடையவன். கொடிய ஆண் யானையை ஒத்தவன், வில்லேந்திய வேட்டுவச் சேனைக் கடலை உடையவன், மகரந்தமணிகள் சிந்த இதழ்கள் விரிந்த மலர்களாலான வாசைன மிக்க குளிர்ந்த மாலையை அணிந்துள்ள குகன் எனும் பெயரையுடையவன்

மற்போரில் எல்லைகண்ட நெடிய தோள்களை உடைய கார் மழையைக் கண்டால் போன்ற நீல மணி போலும் நிறம் வாய்ந்த திருமேனி அழகனே, மலையைக் கண்டால் போன்ற வலிமையுடையவன், இராமனிடம் எல்லை காணமுடியாத பேரன்பினையுடையவன். அவனது வடிவத்தைக் காணில், இருளைப் போன்ற அழகு நிறைந்த உடம்பினை உடையவன், இத்தகைய குகன் நீ செல்கின்ற வழியின் எதிரில் நின்னைக் காணும் மனம் உடையவனாய் நின்றுகொண்டிருக்கின்றான் என்று சுமந்திரன் கூறினான்.

தன் எதிரில் அந்தக் குகனின் நல்லியல்புகளை தனது தந்தையாகிய தசரதனின் நண்பனாகிய சுமந்திரன் முற்பட்டுச் சொல்லிய சொல்லின் முன்பாக, மகிழ்ச்சியடைகின்ற சிறிதளவும் குற்றமில்லாத தூய மனத்தை உடையவனாகிய பரதன், நம் அரசனாகிய இராமன். வுனம் புகு முன்னரே தழுவிக்கொண்ட அவன் மனதுக்கு இனிய துனைவன் ஆனால், என்னை அவன் வந்து பார்ப்பதற்கு முன்னமே நானே சென்று அவனைப் பார்ப்பேன் என்று சொல்லிப் புறப்படுவதாக எழுந்தான்.

இவ்வாறு சொல்லி, தன்னுடன் புறப்பட்ட சத்துருக்கனோடும் உள்ளத்திலே மேன்மேலும் உய்டாகின்ற பேரன்பினோடும், ஒரு மலை புறப்பட்டுச் சென்றது போல, குளிர்ச்சி மிகுந்த கங்கையின் வடகரையை அணுகி நின்ற பரதனை. நெருங்கிய கருமையான மணம் வீசும் தலை முடியினை உடைய வேடர் தலைவனான குகன் கங்கையின் தென்கரையிலே நின்று கண்ணால் பார்த்தான். வாடிச் சோர்ந்துள்ள பரதனின் திருமேனி நிலையைத் தன் அனுபவத்தால் உணர்ந்து திடுக்குற்றான்.

மரவுரியாலான ஆடையினை உடுத்துள்ள, புழுதி படிந்த உடம்பையுடைய, நல்ல சுலைகள் இல்லாத சந்திரன் போல ஒளியிழந்த மூகத்தையுடைய, கல்லும் கரைந்து உருகும்படி குழைந்துருகும் துன்பத்தையுடைய, பரதனை தன் கண்ணால் நோக்கிப் பார்த்து. தன் கையிலிருந்த வில்லானது தானாகவே சோர்ந்து நிலத்தின் கீழ் விழும்படி துன்பத்தால் கலக்கமுற்று ஒரு செயலுமற்று நின்றுகொண்டிருந்தான்.

ஆடவரிற் சிறந்த இப் பரதனும் என் தலைவனாகிய இராமனை ஒத்திருக்கின்றான். அருகில் இருக்கின்ற சத்துருக்கனும் இலக்குவனை ஒத்திருக்கின்றான். இப் பரதன் தவவேடம் மேற்கொண்டுள்ளான். இவனது துன்பத்திற்கு ஓர் அளவே இல்லை, இராமன் சென்ற தென்திசையை நோக்கி அடிக்கடி வணங்குகின்றான். எமது இராமனாகிய கடவுளுக்குத் தம்பிமார்கள் தவறு செய்வார்களோ? ஏன நினைத்தான்.

புதிதாய் உண்டான துன்பமொன்றை உடையவனும், இராமனிடம் சிறிதும் குன்றாத பேரன்புடையவனும், இராமன் கொண்டிருந்த தவ வேடத்தையே தானும் கொண்டிருப்பவனும் ஆகிய இப் பரதனின் மனக்கருத்தெல்லாம் நேரில் நான் பார்த்து உணர்ந்து திரும்பி வருகிறேன்; அதுவரை வழியைப் பார்த்திருங்கள் என்று சொல்லிக் குளிர்ந்த நீர்த்துறையில் தான் மட்டும் ஒரு படகில் வேறெவரும் இன்றி தனியே வந்து தென் கரையைச் சேர்ந்தான் குகன்.

கங்கையின் வடகரைக்கு வந்து. தன்னை எதிர் நின்று வணங்கிய பரதனைக் குகனும் வணங்கினான். திருமாலின் திருவுந்தியாகிய தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் வேதியனான பிம்மனும் தன்னை வணங்கும் சிறப்புப் பெற்ற பரதனும், அந்தக் குகனின் திருவடிகளில் விழுந்து வணங்கினான். நடுவு நிலைமையால் சிறந்த மேலோர்கள் மனதிலும், தலையிலும் வைத்துப் போற்றப்படுகின்ற உத்தமனாகிய குகனும், பெற்ற தந்தையிலும் பார்க்க மகிழ்ச்சி அதிகரிக்கப் பரதனை மார்போடு எடுத்து அணைத்துக் கொண்டான்.

வேடர் தலைவனாகிய குகன், செந்தாமரை மலர் போலும் கண்களையுடைய பரதனைப் பார்த்து. கணைய மரத்திலும் வன்மைமிக்க உயர்ந்த தோள்களையுடையவனே! நீ வந்த காரணம் என்னவென்று வினாவ, உலகம் முழுவதையும் ஒரே குடையின் கீழ் ஆட்சி செய்த சக்கரவர்த்தியாகிய எனது தந்தை. முந்தையோர் காட்டிய முறையினின்றும் தவறி விட்டான். அந்த அநீதியை நீக்கும் பொருட்டு, முறைப்படி அடுத்து அரசாள வேண்டிய இராமனைத் திரும்ப அழைத்துக் கொண்டு செல்வதற்காகவே வந்துள்ளேன் என்றான்.

வேடர் தலைவனான குகன். பரதன் சொல்லிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு. மேலெழுந்து மிகும் பெருமூச்சு உடையவனாகித் திரும்பவும் பூமியில் விழுந்து வணங்கி, மனமகிழ்ச்சி மேலும் பெருகிட உடம்பு பூரித்து, எழுத முடியாத திருமேனியை உடைய பரதனின் திருவடிகளாகிய தாமரை மலர்களில் இருக அணைத்த கைகளுடன், பொய்யற்ற தூய மனத்துடன், சில வார்த்தைகள் சொல்லலானான்.

புகழையுடையவனே! தூயாகிய கைகேயியின் வார்த்தைகளைக் கொண்டு. உன் தந்தை தசரதன் அளித்த கோசல நாட்டு அரசுரிமையைத் தீயவினை வந்து சேர்ந்தது போலக் கருதிக் கைவிட்டு. முகத்தில் கவலை தேங்கியவனாய். காட்டுக்கு வந்தாய் என்ற காலத்தில், நல்லியல்புகளை அறிந்து ஆராய்ந்தால் ஆயிரம், உன் இராமர் உளராயினும் நின் ஒருவருக்குச் சமானம் ஆவாரோ அம்மா!

உயர்வான உத்தம குணங்களையும், வலிமையான தோள்களையும் உடைய பரதனே! அறிவில்லாத வேடனாகிய யான் உன்னை முடியும்? சூரியன் தன் எவ்வாறு புகழ் புகழாகிய ஒளித் தொகுதியால் மற்றைய கோள்கள், உடுக்கள் ஆகியவற்றின் ஒளிகளையெல்லாம் அடக்கிக் கீழ்ப்படுத்தி மேற்செல்வது போல எல்லா அரசர்களாலும் பாராட்டப் பெறும் பெருமை படைத்த உங்கள் சூரியவம்சத்து முன்னைய அரசர்களது எல்லாப் புகழ்களையும், உனது புகழுக்குள் அடக்குமாறு செய்து கொண்டாய். 

ஆலங்கரிக்கப்பட்ட வீரக்கழலை அணிந்த, புலால் மணம் வீசும் வேலினைப் பிடித்த கைகளினையுடைய, வேடர் தலைவனாகிய குகன், இவ்வாறு இவை போன்ற பொருத்தமான சொற்கள் பலவற்றையும் செல்லி, இராமனிடத்தும் அதனால் தன்னிடத்தும் ஒப்பற்ற பேரன்பினை உடைய பரதனுக்குப் பொருந்திய நல்லுபசரிப்புக்களை நகுதியாகச் செய்தான். அப்பரதனிடம் அன்பு செய்யாதவர்கள் யாருளர்? இராமன் மீது சென்று உயர்ந்து நிற்கும் பேரன்பானது நினைக்கவும் முடியாத நற்குணங்களின் உறைவிடமாக அவன் விளங்கினான் என்பதனாலல்லவா? 

கருனைப் பெருங்கடலை ஒத்த, நேர் வழியில் செல்லும் மனத்ததை உடைய பரதன், அப்போது குகனைப் பார்த்து, இராமன் சென்ற தென் திசையை நோக்கித் தன் சிவந்த கைகளைக் குவித்து வணங்கி, நம்முடைய அண்ணன் எந்த இடத்தில் தங்கியிருந்தான் என்று கேட்டலுடனே வேடர் அரசனாகிய குகன், வீரனே! இந்த இடத்தில் நானே காண்பிப்பேன் என்னுடன் புறப்படுவாயாக என்றான்.

மேகம் போல் விரைவாகச் சென்று, கட்டிறுக்கமான வில்லினை ஏந்திய இராமன் தங்கியிருந்த, கற்களின் இடையே பரப்பப்பட்ட புல்லால் ஆகிய படுக்கையைப் பார்த்துப் பூமி மேல் துடிதுடித்து வீழ்ந்து துன்பம் எனும் கடலில் புகுந்து. பெருகிடும் முத்துமணி போன்ற கண்ணீரினால் பூமியை திருமஞ்சன நீரினால் குளிப்பாட்டுகின்ற கண்ணுடையவனானான்.

இராமா! உனக்கு இவ்வனவாசமாகிய துன்பம் என் காரணமாக ஏற்பட்டது என அறிந்த அவ்வேளையிலும், பின்னர் கிழங்கு, காய் முதலியவற்றை அமுது போலக்கருதி உண்டாய் உறங்குவதற்கு ஏற்றதல்லாத கடினமான புற்படுக்கையில் துயின்றாய் என்று அறிந்த இவ்வேளையிலும் யான் உயிர் போகப் பெற்றேன் இல்லை. ஒளிவிடும் பொன்னாலான உயர்வான திருமுடியைச் சூட்டிக் கொள்ளும் அரசுச் செல்வத்தையும் ஏற்றுக் கொள்வேன் போலும்,

தூணினை ஒத்த உயர்ந்த தோள்களை உடைய பரதன் மீண்டும் குகனை நோக்கிக் கூறுவான். அந்த நெடியவனாகிய இராமன் உறங்கிய இடம் இதுவென்றால், அந்த இராமனிடம் மேலான அன்புகொண்டு அவனைப் பின்னால் தொடர்ந்து வந்த இலக்குமணன் இரவுப் பொழுதைக் கழித்தது எவ்விடத்தில்? என்று இனிமையாக வினாவினான் வேடர் அரசனாகிய குகன், இந்த விடையினைக் கூறினான்.

மலையினைக் கீழ்ப்படுத்திய உயர்ந்த தோள்களை உடையவனே! இருளைப் பயன்படுத்தி அமைத்தாற் போன்ற கரிய திருமேனியுடைய அழகிற் சிறந்த இராமனும், அந்தச் சீதாப் பிராட்டியும் உறக்கம் கொள்ள, இலக்குமணன் வில்லின் மீது வைத்த கையுடன். வெப்பமான மூச்சு உடையவனாய், தன் இரண்டு கண்களும் நீரைச் சொரிய, இரவானது தன் முடிவின் எல்லையாகிய விடியலைக் காணும் வரையும், கண்கள் இமை கொட்டாமல் நின்றுகொண்டே காவல் செய்திருந்தான் என்று குகன் கூறினான்.

என்று சொன்னதைக் கேட்ட பரதன். இராமனுக்குத் தம்பிகள் என்று சொல்லும்படி, பிறக்கும் போது ஒத்த தன்மையான பிறப்பைப் பெற்ற எங்கள் இருவரிலும், பரதனாகிய நான் எக்காலத்தும் கரைகாண முடியாத பெருந்துன்பத்தை இராமன் அடைவதற்குக் காரணமாக ஆகிவிட்டேன். அந்த இலக்குமணன், அத்துன்பத்தை இராமனிடமிருந்து நீக்குவதற்குத் இராமனுக்குத் துணையாக நின்றான். அன்புக்கு ஒரு வரையறை உண்டோ? நான். இராமனுக்குச் செய்யும் அடிமைத் திறம் நன்றாயிருந்தது என்றான்.

தலைவனாகிய பரதனும், அந்த இடத்தில் அன்றைய இரவு தங்குதற்கியலாத புழுதி மண்ணில் தங்கியிருந்து (பொழுது விடிந்ததும்), பகைவர்கள் தோற்றோடும் தங்கி ஒலிக்கும் கட்டப்பட்ட விரக்கழல் அணிந்த, வேடர்களுக்கு அரசனாகிய குகனே! இந் நேரத்தில் கங்கையாற்றிலிருந்து எம்மைக் கரையேற்றித் (தென்கரை) சேரச் செய்தால் கொடிய துன்பக்கடலிலிருந்து கரையேற்றி அரசனாகிய இராமனிடத்தில் அனுப்பியது போலாகும் என்று சொன்னான்.

(பரதன் கூறியதைக் கேட்டு) வேடர அரசனாகிய குகன். நல்லது என்று சொல்லித் தம் இனத்தவரை அடைந்து, நீங்கள் (தென்) கரைசென்று இனிமேல் படகுகளைக் கொண்டு வருக வென்று சொன்னதும், நாவாய்கள் சிவபெருமானின் வெள்ளிமலை போல (சிவன் முப்புரம் எரித்தபோது) வில்லாக வளைத்த அழகிய மகாமேருவாகிய பொன் மலையைப் போல. குபேரனின் புட்பக வாகனம் போல தாம் தனித்தனியாக இருப்பதற்கு வெட்கமுற்று, ஒவ்வொன்றும் பல்வேறு வடிவங்களை எடுத்துக் கொண்டு கங்கையாற்றிலே வந்தன.

பெண்களின் நடையையும், அன்னப்பறவைகள் நாணும்படியாக நீரில் செல்லுதலையும் உடைய படகுகள், அக்கரையில் உள்ளவர்களை இக்கரையில் ஏற்றியிறக்கும் தன்மையினால், தேவருவகமாகிய அவ்வுலகோடு இவ்வுலகத்தினரை ஏற்றி இறக்கும் புண்ணியம், பாவம் ஆகிய இரு வினைகள் என்று சொல்லத்தக்கனவாக இருந்தனவாய், கங்கை நதியிலும் இடமில்லை என்னும்படி நெருங்கின. எல்லா இடங்களிலும் சேர்ந்தன.

சிருங்கிபேரம் என்னும் நகரிலுள்ளோர்க்கு அரசனாகிய குகன்(பரதனைப் பார்த்து) இறுக்கமான கட்டமைந்த விற்றொழிலில் சிறந்தவனாகிய தசரதனின் மைந்தனே! கணக்கற்ற படகுகள் வந்து சேர்ந்துள்ளன. (உன்) மனக்கருத்து யாது? என்று சொல்ல. அழகிய, இறுக்கிய கட்டமைந்த வில்லினையுடைய பரதனும் மூத்த அமைச்சனாகிய சுமந்திரனை நோக்கி, என் தந்தையே! இச் சேனைகளை விரைவாகப் படகுகளில் ஏற்றுக என்றான்.

பரதனது கட்டளையால் குதிரைகள் பூட்டிய தேரினைச் செலுத்துதலில் வல்லவனாகிய அச்சுமந்திரனும், முறை தவறாமற் பார்த்து அவரவர்குரிய மரபின்படி படகுகளில் ஏற்றியனுப்ப, நாற்படைகளாகிய, கணக்கிட முடியாத சேனைக்கடல், ஒளிவீசும் மணிகளைக் கரையில் அலைகள் எறிகின்ற கங்கையாற்றைக் கடந்து அக்கரை சென்று ஏறியது.

மேகக் கூட்டங்கள், ஒன்றுடன் ஒன்று மோதியுண்டான முழக்கவொலி அதிகரிக்க, ஊழிக் காலத்தில் கடல் நீர் முழுவதும் வற்றுமாறு முகந்து உண்பதற்குத் திரண்டன போலவும், கொடியோடு கூடிய கப்பல்கள் பாய்மரத்தோடு பரந்து செல்வதைப் போலவும், நீண்ட துதிக்கையையுடைய யானைகள் தமது நீண்ட துதிக்கையை உயர்த்திக் கொண்டு கங்கையில் நீந்திச் சென்றன. கடலில்

பெருமை மிக்க. மேற்கிளம்பிய கொடிய யானைகள் தள்ளுதலால் சங்கு, சுறாமீன், முத்து. மாணிக்கக்கற்கள் ஆகியவற்றை (அலைகள்) கரையில் சேர்க்கின்ற, மரக் கலங்களையுடைய நீர் மிகுந்த கடலானது தன்னிடத்து வந்து பரவும்படி கங்கையாறானது கரைகடந்து சென்றது.

பக்கத்தில் பெண்களின் மேலாடைபோலக் கரைமேல் அலைகள் தவழ்ந்து செல்ல. உலகின் மிகுந்த நீர்ப்பரப்பினையுடைய ஆற்றுப் பள்ளத்துள் விழுகின்ற மதநீர்ப் பெருக்காகிய கலங்கள் வெள்ளத்தையுடைய மலைபோன்ற யானைகள், ஆற்றுநீரால் உடல் முழுவதும் மறைக்கப்பட்டுத் தலைகள் மாத்திரம் மேலே தோன்ற. அங்கே கங்கைநீர்ப் பரப்பில் உயர்ந்து தோன்றுகின்ற அவற்றின் தலைமேடுகள் (யானைகளின்), பூச்சூடிய கூந்தலையுடைய கங்கையாகிய இளம்பெண்ணின் மார்பகங்கள் போல விளங்கின.

வலியதேர்கள் கொடிஞ்சி, தேர்த்தட்டு, சக்கரம் ஆகியன சேர்திணைத்த மொட்டும். நீண்ட இருபக்கச் சுவர்களின்மேல் கட்டிய கொடியும். பிறவற்றையும் முறைப்படி தனித்தனியாகப் பிரித்து, கத்தரியாமல் விட்ட பிடரி மயிர்களையுடைய குதிரையோடும் தனித்தனியாகப். இறந்தபின் அவ்வுயிர்க்கு வேநோர் உடம்பினைக் கூட்டுவிக்கும் செயல்போல, தென்கரைக்கு ஏற்றிச் செல்லப்பட்டன.

பால் திரண்டதைப் போன்ற உடம்பையும், அச்சம் திரண்டதைப் போன்ற மனத்தையும், காற்று ஒன்று கூடியதைப்போன்ற காலினையும், விரைந்து செல்லும் நடையையும், பூட்டிய கடிவாளத்தையும் உடைய எட்டுக்கோடி பாயும் குதிரைகள், கயல்மீன் கூட்டம் விரைந்து செல்வதைப் போன்ற வேகத்தோடு, எதுவித பிழையுமில்லாத படகுகளின்மேல் நிமிர்ந்து சென்றன.

வளையல்கள் அணிந்த தளிர்போன்ற கைகளையுடைய மகளிர் இடையே புகுந்து நெருக்கி, நாவாய்களில் ஒருவர்முன் ஒருவர் அண்மித்துத் திரண்டு நெருங்கித் தோன்றுதலால் பெருமையும், மத மகிழ்ச்சியும் உடைய உத்தமமான யானை வரிசையில், அழகிய முனைகளால் குத்துமாறு கொம்புகள் நெருங்கின எனும்படி, அம்மகளிரின் திரட்சியான முலைகள் நெருங்கின.

மரக்கலங்கள் வேகமாகச் செல்கையில் ஒன்றுடன் ஒன்று மோதக் கண்ட மகளிர் கலங்கி, மயங்கி, அச்சமடைந்து இருபக்கமும் பார்க்கையில் அவர்களது கண்கள் நீர் பெருகித் தள்ளி நிலை கெடுவதானது. ஆற்று நீர் கலங்குவதனால் பயந்து துள்ளும் கயல்மீன் கூட்டம் போல் இருந்தது.

இயல்பாகச் சென்ற மரக்கலங்களில் வேடர்கள் இருபக்கத்திலும் உந்த அசைகின்ற துடுப்புகள் சிந்தும் நீர்த் திவலைகள், மகளிரது மெல்லிய ஆடைக்குள் மறைந்திருந்த அல்குலை வெளித்தோன்றச் செய்ய, இதுவரை இராமனின் பிரிவால் மனச் சோர்வுடன் கல்வியில் ஈடுபடாதிருந்த மனவலிமை கொண்ட வீரர்களுக்குத் துன்பம் நீங்கி, உற்சாகத்தை உண்டாக்கியது.

கங்கையின் வடகரையில் உள்ள ஆராவாரமிக்க சேனைக் கடலை விரும்பி ஏற்றிக் கொண்டு தென்கரை அடைந்து. அவற்றை முற்றாக இறக்கிவிட்டு, ஒன்றுமிலாததாய் மீண்டும் வடகரை வந்து சேரும் மரக்கலங்கள், அலைகடலுட் புகுந்து மிகுதியான நீரை முகந்து சுமந்தனவாய்ப் புறப்பட்டுச் சென்று மழையாகப் பொழிந்து கழித்துக் கழித்து. அடுத்த கணத்திலேயே மீண்டும் கடல் நீரை முகப்பதற்காக கடலுக்குத் திரும்புகின்ற அகன்ற மேகத்தை ஒத்திருந்தன.

மரக்கலங்கள், அகிற் கட்டைகளால் உண்டாக்கப்பட்ட புகையைப் போன்று அழகிய மயிற்றோகைகள் கட்டப் பெற்ற அரும்பு போன்ற உறுப்பினைத் தலையிற் கொண்ட தண்டுகள் பாய்மரமாகத் தோன்ற, மேகநிறமான துணியொடு கட்டப்பெற்ற செம்பொன்னாலான தகட்டின் இடையே அழகுறத் தைத்த முத்துக்களால் விளங்கும் கொடிகள், நீண்ட பாயாகத் தோன்ற, பெரிய பாய்மரக் கப்பல்கள் போலச் சென்றன.

கங்காநதி ஆகாயம் ஆக, கங்கையாறு சிந்தும் முத்துக்கள் விண்மீன்கள் ஆக. தாமரை மலர் போன்ற முகம், அழுதுறும் சிவந்த வாய் ஆகியவற்றையுடைய மின்னலையொத்த இடையையுடைய தேன் சிந்தும் கூந்தலையுடைய மகளிர் ஏறிச் செல்லும் ஓடங்கள், தேவமகளிர் நீர் விளையாடிய பின் மேலேறிச் செல்லும் விமானங்களை ஒத்தன.

துளிகள் உண்டாகும்படி (நீரை) துழாவுகின்ற. வலிய கோல்களையுடைய துடுப்புகள் இருகால்களைப் போல தோன்ற. குளிர்ந்த நீரையுடைய கங்கையாற்றில் நண்டு என்று சொல்லும் படியாகச் செல்லும் மரக்கலம், மகிழ்வுற்ற மயிலை ஒத்த பொன்னாலாகிய தோடு அணிந்த, கயல்மீன் போன்ற கண்களையுடைய, மகளிரின் விளங்குகின்ற காலடித் தாமரைகள் படுதலால், உயிர் பெற்றன போன்றிருந்தன.

(நாவாயில்களில் பலரும் ஏறிச் செல்ல) முனிவர்கள், கீழான மனித சாதியாற், செய்யப்பட்ட மரக்கலத்ததைத் தீண்டி, ஏறாதவர்களாய். தாம் நினைத்தவுடன் செல்லும் ஆகாயத்தையே ஓடமாகக் கருதி தோவர்களைப் போல வான்வழியே சென்றார்கள். குற்றமற்ற விண்ணுலகிலும், மண்ணுலகிலும், வேறு உலகிலும் தவத்தைப் போல செய்து முடிக்கக்கூடிய உண்மையான தொழில் வெறொன்று உள்ளதா? இல்லை என்பதாகும்.

தன்னைச் சுற்றியுள்ள சேனையானது நீர்சுழித்துப் பெருகிவரும் கரையமைந்த கங்கையாற்றிைைனக் கடந்துவிட, வஞ்சகமான மண்ணாசையைப் போக்கிய குணத்தினால் இம் மண்ணினை முன்னர் ஆட்சிபுரிந்த அரசர்கள் யாவரையும் தனக்குக் கீழ்ப்பட்டவர்களாக ஆக்கி மேம்பட்டு நின்ற பரதனும் நாவாயில் ஏறினான்.

(குகன்) உறவினர்கள், தேவர்களோடு வணங்கத்தக்கவாறு இருந்த கோசலைப் பிராட்டியை வணங்கிப் பார்த்து. வெற்றிமாலை சூடிய பரதனே! இவர் யாரவர் என்று கேட்க, (அதற்குப் பரதன்) அரசர்கள் தங்கியிருக்கும் முன்றிலையுடைய தசரதனின் முதல் பட்டத்தரசி, மூவுலகையும் படைத்த பிரமதேவனை முன்னால் தோற்றுவித்த (தனது திருவுந்தியினின்றும் தோற்றுவித்த ஸ்ரீநாராயணன் அவதாரமாகிய) இராமனை மகனாகப் பெற்றதால், தான் பெறவேண்டிய அரசுச் செல்வத்தை, நான் பிறந்த காரணத்தால் இழந்த பெருமைக்குரியவள் என்று கூறினாள்.

என்று பரதன் கூறியவுடன் கோசலையின் திருவடிகள் மீது நீண்டநேரம் வீழ்ந்து கிடந்து அழுகின்ற குகனை, கன்றைப் பிரிந்த காராம் பசுவின் துயருடைய கோசலை இவன் யார்? என்று கேட்க, வீரக் கழலலணிந்த கால்களையுடைய பரதன், இதோ வணங்கி நிற்கும் ஆண்மகன் இராமனுக்கு இனிய சகோதரன், இலக்குவணனுக்கும் சத்துருக்கனுக்கும் எனக்கும் அண்ணன், மலையையொத்த திரண்ட அழகிய நீண்ட தோள்களையுடைய குகன் என்னும் பெயருடையவன் என்றான்.

(அது கேட்ட கோசலை அவர்களை நோக்கி) என் பிள்ளைகளே! இனிமேல் துன்பத்தால் நீங்கள் வருந்தாது இருப்பீர்களாக. சுத்தவீரர்களாகிய இராம இலக்குமனர்கள் கோசவ நாட்டைத் துறந்து காடு நோக்கிப் புறப்பட்டுச் சென்றதுவும் நன்மைக்கு காரணமாயிற்றல்லவா? (குகனைச் சகோதரனாகப் பெற்றதால்) மலைபோன்ற வலிய தோளையும், துதிக்கையாற் செய்யும் வீரச் செயலை உடைய ஆண்யானையை ஒத்த ஆண் மகனாகிய இந்தக் குகனோடு ஒன்றுபட்டு, நீங்கள் ஐவருமாக அகன்ற நிலவுலகை நீண்டகாலம் அரசாட்சி செய்து காப்பாற்றுவீர்களாக! என்றாள்.

அறக்கடவுளே என்று கூறத்தக்கவளாய் அருகில் நின்ற சுமித்திராதேவியைக் குகன் பார்த்து, பரதனே! அன்பால் நிறைந்த இப் பெருமாட்டியை யாரென்று எனக்குச் சொல் என்று கேட்க, (அதற்குப் பரதன்) சத்திய வழியினின்றும் சிறிதும் மாறுபடாத தன் வாய்மையை என்றும் நிலைநிறுத்தி (பொய்யுடலை நீத்து இறந்தவனாகிய தசரதனின் இளைய பட்டத்தரசியாவாள். மேலும் இவள் யாவர்க்கும் வணங்கத்தக்க குலதெய்வமாகிய இராமனுக்குப் பின்னே பிறந்த தம்பியும் ஒருவன் உளன் என்று அனைவரும் சொல்லுமாறு இராமனை விட்டு நீங்காத இலக்குமணனைப் பெற்றெடுத்த பெருமைக்குரியவள் என்றான்.

(பின்னர் குகன்) தன் கணவனாகிய தசரதன் சுடுகாட்டுக்குச் செல்ல, மகனாகிய பரதன் துன்பக் கடலில் செல்ல. அருட்கடலாகிய இராமன் கொடுமையான காட்டினிடையே செல்ல, (இவ்வாறு செய்து) கழலலணிந்த கால்களையுடைய திருமால் எடுத்த நெடிய திருவுருவத்தால் முன்பு மூவடியில் ஈரடியால் அளந்த எல்லா உலகங்களையும் (திருமாலைப் போல அவதாரம் எடுத்து சிரமப்படாமல்) தன் மனத்தின்கண் தானே எண்ணிச்செய்கின்ற கொடுமையால் எளிதாக அளவு செய்தவளாகிய கைகேயியை "இவர் யார்?" என்று கேட்க, பரதன் கூறுவான் ஆயினான்.

துன்பங்கள் யாவற்றையும் உண்டாக்கியவளை, பழியாகிய குழந்தைக்கு வளர்ப்புத்தாயை, தனது பாழான தீவினையுடைய வயிற்றிலே. நீண்ட நாட்கள் கிடந்த எனக்கும் உயிராகிய சுமை குறைந்து தேயும்படி உடல்கள் எல்லாம் உயிரில்லாதன என்று தோன்றும் உலகில், இவ் ஒருத்தி மட்டும் அல்லவா துன்பமற்ற முகத்தைக் கொண்டே அறிந்திராவிடில். இதோ இருக்கின்றவள் என்னைப் பெற்ற கைகேயியாவாள்.

குகன், பரதன் இவ்வாறு சொல்லக் கேட்டு, அந்த இரக்கமற்ற கைகேயியையும் தனது நல்ல கைகளால், தனது தாயெனக் கருதி கைகேயியை வணங்கினான். தோணியானது, பெண் அன்னம் சிறகுகளின்றிக் கரையைசேர்ந்ததெனக் கூறும்படிகரையினை அடைந்தது.

தோணியிலிருந்து இறங்கிய தாய்மார்கள் பல்லக்கில் ஏறி உடன்வரப் பரதன் கண்ணிலிருந்து பொழிந்த புதிய கண்ணீரில் நடந்து சென்றான். குகனும் தனது நாட்டில் தங்காது அவனுடன் கூடவே சென்றான். இவ்வாறு பரதன் பல காவத தூர வழிகளைக் காலால் நடந்து கடந்தான்.

(பரதன் தனது கூட்டத்தவருடன்) வினைச் சுமையிலிருந்து விலகிய பரத்துவாசன் எனும் பெயர் கொண்ட, மேன்மை மிக்க, உயர்ந்த முனிவர் தங்கிய ஆச்சிரமத்தை அன்பு மிகுந்திட அடைந்தான். அப்பரத்துவாச முனிவனும் அவ்விடத்தில் அறுதொழிலுடைய அந்தனரோடு அவனை எதிர்கொண்டு வந்தான்.