உமாபதி சிவாச்சாரியார்
மெய்கண்டதேவர், திருமுனைப்பாடி நாட்டிலே வாழ்ந்த அச்சுதக்களப்பாளர் மங்களாம்பிகை தம்பதிக்கு மகனாக அவதரித்தார். இவரது காலம் கி.பி. பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டாகக் கருதப்படுகிறது. திருவெண்காட்டு இறைவனின் அருளினால் பிறந்ததனால் பெற்றோர் இவருக்கு சுவேதவனப் பெருமாள் என பெயரிட்டனர். மூன்றாவது வயதிலே பரஞ்சோதி முனிவரிடம் ஞான உபதேசம் கேட்ட சிறப்புடைய இவர், வான்வெளியில் சஞ்சரிக்கும் பரஞ்சோதியாரின் கவனத்தைக் கவர்ந்து, மெய்ஞ்ஞான உபதேசம் பெற்றார்; இதனால் மெய்கண்டார் என தீட்சாநாமம் அருளப்பட்டது.
மெய்கண்டர், தமது காலத்துக்கு முற்பட்ட சைவத் திருமுறைகளில் காணப்படும் தத்துவக் கருத்துக்களை வகுத்தும் தொகுத்தும் சைவசித்தாந்த கோட்பாடாக வழங்கினார். அவர் அருளிய சிவஞான போதம், சைவசித்தாந்த சாத்திரங்களில் முதன்மை நூலாகும்; பன்னிரண்டு சூத்திரங்களால் ஆனது. நாற்பத்தொன்பது மாணவர்கள் அவரிடம் கல்வி கற்றனர்; இதில் அருணந்தி சிவாச்சாரியார் தலைமை மாணவராக இருந்தார். மற்றொரு மாணவர் மனவாசம் கடந்தார், உண்மை விளக்கம் என்ற சித்தாந்த நூலை இயற்றினார். மெய்கண்டதேவர் ஐப்பசி மாத சுவாதி நட்சத்திரத்தில் இறை திருவடி அடைந்தார்.
மெய்கண்டார் புறச்சந்தானக் குரவர்களில் முதல்வராக காணப்படுகின்றார். இவர் 13 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் வாழ்ந்தவர். வடமொழி நூல்களான வேதங்கள், உபநிடதங்கள், ஆகமங்கள் மற்றும் திருமந்திரம், தேவாரம் ஆகிய நூல்களிலும் தொன்று தொட்டு வலியுறுத்தப்பட்ட இறைவன், உயிர், உலகு ஆகியவற்றுக்கு கோட்பாட்டு விளக்கம் அளித்தார். பரஞ்சோதியாரிடம் பெற்ற சிவஞான சூத்திரங்களைத் தமிழில் வெளிப்படுத்திய அவர், சிவஞான போதம் எனும் நூலை அருளினார். இது பிற்கால சைவசித்தாந்த நூல்களுக்கு ஆதார நூலாக அமைந்தது. சிவஞான போதம் நான்கு இயல்களில் (பிரமாண, இலக்கண, சாதன, பயன்) ஒவ்வொரு இயலும் மூன்று சூத்திரங்களைக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் பதி, உயிர், ஆன்மாமுத்தி நிலை, அறிவினால் இறைவனை அடைதல், பரிபக்குவ நிலை அடைந்தால் இறைவன் ஆட்கொள்ளுதல், இறை இன்பம் பெற்ற ஆன்மா திரும்பவும் இறை இன்பத்தை நாடும் ஆகிய தத்துவ விசாரணைகள் உள்ளன.
மறைஞான சம்பந்தர் 14 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பப்பகுதியில் வாழ்ந்தவர். மெய்கண்டாரின் சீடராக அருணந்தி சிவாச்சாரியார் இருந்தபோல், மறைஞான சம்பந்தர் அவருடைய சீடராக உமாபதி சிவாச்சாரியார் இருந்தார். மறைஞான சம்பந்தர் சைவ சித்தாந்த தத்துவங்களை எளிமையாக போதித்தார். திருக்காளாஞ்சேரியில் இருந்து மாணவர்களுக்கு பாடம் வழங்கிய இவர், சீடன் உமாபதி சிவம் பல்லக்கில் இருந்து செல்லும் போது "பட்டகட்டையில் பகல்குருடு போகிறது" என்று குறிப்பிட்டார். இதன் பொருள் மாணவரின் பரிபக்குவ நிலையை உணர்த்தும் ஒரு ஞானக் குறிப்பு ஆகும்.
மறைஞான சம்பந்தர் தனது சீடர்களுக்கு குலம், சாதி ஆகியவற்றை மீறி பரிபக்குவ நிலை அடைய வழிகாட்டினார். ஒருவேளை நெசவாளரது ஊற்றிய கஞ்சியை எடுத்துக் குடித்து, அதன் வழியே முழங்கைகளில் வழிந்தது போன்ற அற்புதங்களை நிகழ்த்தினார். உமாபதி சிவம் அதனை பிரசாதமாகக் கருதி எடுத்தார். மறைஞான சம்பந்தர் தனது தலைமைச் சீடராக உமாபதி சிவத்தை ஏற்றுக் கொண்டு சைவசித்தாந்தத்தைப் போதித்தார்.
உமாபதி சிவாச்சாரியார் 14 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதிப்பகுதியில் வாழ்ந்தவர். மறைஞான சம்பந்தரின் பரிபக்குவ நிலையை அடைந்த இவர், சைவசித்தாந்த வளர்ச்சிக்கு பெரும் பங்களிப்பு செய்தார். அவர் வாழ்க்கையில் செய்த அற்புதங்களில் பாம்பை தீண்டிய சீடனை காப்பாற்றுதல், முனிவரின் சாபத்தை நீக்குதல், மந்திரவாதியின் ஆற்றலை முறியடித்தல், அரச குமாரனின் அலித்தன்மையை நீக்குதல், தில்லையில் ஏறாத கொடியை ஏற்றுவித்தல், கோயிற்புராணத்தை அரங்கேற்றுதல், பெற்றான் சாம்பனுக்கு முத்தியளித்தல், முள்ளிச் செடிக்கு முத்தியளித்தல் போன்றவை குறிப்பிடத்தக்கவை.
உமாபதி சிவாச்சாரியார் சைவசித்தாந்த வளர்ச்சிக்காக பல நூல்களை இயற்றினார். சித்தாந்த அட்டக நூல்கள் எனப் போற்றப்படும் அவை: சிவப்பிரகாசம், திருவருட்பயன், வினாவெண்பா, போற்றிப் பஃறொடை, கொடிக்கவி, நெஞ்சுவிடு தூது, உண்மைநெறி விளக்கம், சங்கற்பநிராகரணம். மேலும் கோயிற்புராணம், சேக்கிழார்புராணம், திருத்தொண்டர் புராணசாரம், திருமுறைகண்ட புராணம், தேவார அருண்முறைத்திரட்டு, திருப்பதிகக் கோவை, பௌட்கராகம் வியாக்கியானம், சதரத்தின சங்கிரகம், குஞ்சிதாங் கிரித்தவம், சிவநாமக்கலிவெண்பா ஆகிய நூல்களும் இவரால் எழுதப்பட்டுள்ளன.
உமாபதி சிவாச்சாரியார் 72 வயதுவரை வாழ்ந்து, சைவ சித்தாந்த வளர்ச்சிக்கும், சைவசமய வளர்ச்சிக்கும் அளவற்ற பங்களிப்பு செய்தார். அவரின் சீடர் நமசிவாய தேசிகர் திருக்கைலாய பரம்பரைத் திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தை தோற்றுவித்தார். உமாபதி சிவாச்சாரியாரின் சமாதி ஆலயம் திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தில் உள்ளது.
நன்றி
0 Comments